Aan het einde van het regenseizoen ziet Masasi er groen en vruchtbaar uit. De komende maanden zal het landschap veranderen door de droogte, veel zand en stof en er ontstaat een tekort aan voedsel en water.
Het maakt niet uit welk seizoen het is, armoede zie je meteen bij kinderen. Vorige week gingen mijn collega op werkbezoek in een dorp. Onderweg hadden we brommerpech en moesten wachten op hulp. In een mum van tijd komen dan kinderen uit alle hoeken en gaten te voorschijn. Dan zie je duidelijk de kwetsbaarheid van kinderen en het gevolg van armoede.
Ze hebben maar één kledingstuk en dat dragen ze, kapot of niet. Ze lopen op blote voeten, vaak wondjes (het zijn kinderen) die niet verzorgd worden, ontstoken raken en er is altijd wel een zusje of broertje waar op gepast moet worden.
Het kindersterftecijfer in Masasi District is hoog. Van alle 1000 levend geboren kinderen sterven er 225 voordat ze vijf jaar oud zijn. Dat is meer dan 20%. Slechte hygiëne, malaria, eenzijdig en te weinig voedsel, daardoor geen weerstand hebben, zijn belangrijke oorzaken. In de afgelopen jaren is het aantal kinderen waarvan beide ouders zijn overleden, vaak als gevolg van aids gestegen (van kinderen onder 18 jaar is 9% wees). Het aantal straatjongeren in Masasi neemt hierdoor snel toe.
Het leven is hard voor kinderen, maar ze hebben ook plezier en halen ook kattenkwaad uit, net als in Nederland. Voetbal is populair bij jongens, maar dan wel met een zelfgemaakte bal van plasticzakken en touw. Kleine kinderen zie ik hoepelen met een fietswiel of met een deksel van een verfblik.
Maar er is blijkbaar niets leuker dat in het afval van een blanke te wroeten. Naast mijn huis heb ik een afvalkuil, want er is geen vuilnisdienst. Ik was van plan één keer per maand een vuurtje te stoken, maar dat duurt te lang. Het afval slingerde rond mijn huis want de kinderen haalden er van alles uit, van wc papier tot verschimmeld fruit. Ik ben pyromaan geworden en zit nu één of twee keer per week een vuurtje te stoken in een metalen bak. Beetje benzine erbij en branden maar.
