Wanneer je terug bent van vakantie, dan worden er altijd twee vragen gesteld: ‘Hoe was het weer en hoe was het eten?’ Ik ben niet op vakantie, maar ik kan wel een antwoord op deze twee vragen geven.
Over het weer kan ik kort zijn. Het is nu ‘winter’ en het is hier heerlijk toeven. De nachten zijn fris (voor hier dan) en overdag is het niet al te warm, 20-25C. Eind augustus stijgt de temperatuur en dan begint het zweten weer.
Het eten is natuurlijk anders dan in Nederland. De mensen hier eten ugali, een dikke maïspap (vergelijkbaar met stip) met daarbij bonen en/of spinazie. Rijst is alleen voor speciale gelegenheden. De laatste jaren hebben de Tanzanianen ook de aardappel ontdekt. Een populair gerecht is hier gebakken patat in een omelet. Heerlijk, met veel zout.
In Tanzania eten ze net als in veel landen niet met bestek, maar met hun rechterhand. De linkerhand wordt als onrein ervaren omdat ze die gebruiken wanneer ze naar de toilet gaan. Dames doen ook alleen nagellak op hun linkerhand. Iets aanreiken met links is dan ook erg onbeleefd. Ik hoop dat ze mij dat als buitenlander vergeven, want dat vergeet ik nogal eens. Ik ben inmiddels wel handig geworden in het naar binnen schuiven van eten met mijn rechterhand.
Winter is voor de meeste mensen een tijd van enige overvloed, want de oogsten worden binnengehaald, zoals cassave, maïs, pinda’s. Op straat wordt nu veel gebakken cassave verkocht. Over een paar maanden zullen de meeste mensen het met één maaltijd per dag moeten doen, want dat is hier heel normaal.
Wanneer je hier boodschappen wilt doen, dan moet je precies weten waar iets te koop is, want er is geen supermarkt. Ik moet bij veel verschillende winkels langs. In het ene winkeltje koop ik bloem om brood te bakken, bij de andere melkpoeder en bij weer een ander zonnebloemolie. Fruit wordt alleen bij een paar stalletjes verkocht en voor groente ga ik naar de markt. Er zit geen logica in, zoals vloeibaar zeep bij de kantoorspullenwinkel. Dat moet je echt van anderen horen.
Onder de buitenlanders worden dan ook veel koopervaringen uitgewisseld. Zoals ‘wist je dat ze bij Aziz appels verkopen?’ Aziz is de winkel waar af en toe westers eten te koop is. De inkopen worden in Dar es Salaam gedaan en op de bus naar Masasi gezet. Wij, als buitenlanders zijn daar erg blij mee omdat we zo enige variatie in ons menu kunnen aanbrengen. Genieten van de kleine dingen.
