Ik denk dat de meeste mensen wel eens cashew eten. Ik vind het een heerlijk nootje, maar ik vond het altijd wel een beetje duur. Daar ben ik nu anders over gaan denken, omdat ik nu weet wat er allemaal moet gebeuren om het nootje eetbaar te maken.
In het zuiden van Tanzania kun je niet om cashew heen. Cashew groeit niet in de grond, zoals pinda’s, maar groeit aan een boom. De cashew zit in een dop het en groeit tegelijk met een vrucht, een soort appel.
Het werk voor de boeren begint wanneer de cashewbomen beginnen te bloeien in juni. Op straat worden grote, gele zakken met zwavel verkocht om de bloemen te besproeien die beschimmeld (meeldauw) zijn, want anders komt er geen cashew. Meeldauw komt veel voor, daardoor moet iedere boom minstens drie keer, liefst nog vaker, worden besproeid. Veel boeren hebben geen geld om zwavel te kopen en daardoor ook geen cashew.
De grond onder de bomen moet vervolgens worden schoongemaakt, want vanaf oktober beginnen de appels en noten in dop te vallen en kunnen de mannen, vrouwen en kinderen beginnen met rapen. Het is een zeer arbeidsintensief gebeuren, want alles gebeurt met de hand. Na het verzamelen wordt de noot van de appel gescheiden. Van de appels wordt drank gemaakt, die illegaal is vanwege het hoge alcohol percentage. De noten worden verwerkt.
De boeren verkopen de noten aan handelaren, meestal Indiërs, die het in India verwerken of aan de fabrieken in Tanzania. Ongeveer 90% van de cashew wordt onverwerkt geëxporteerd.
Er is ook een cashewfabriek in Masasi. Ik was echt onder de indruk van het gehele proces. Ik wist niet dat het zo arbeidsintensief was. Iedere cashew die je eet is in de handen van minstens zeven verschillende personen geweest. Het is een prachtig gezicht al die honderden vrouwen, gekleed in bonte kleuren te zien werken in de grote fabriekshal. Doppen die open gemaakt worden om de noot er uit te halen, vlijtige vingers die het vliesje van de cashew halen, sorteren op kwaliteit, op grootte, controleren en nog eens controleren.
Dan heb ik nog niet eens alle fasen in het proces benoemd. Daarna kan de cashew naar Nederland worden verscheept. De noten worden dan nog geroosterd zoals wij ze lekker vinden, dan komen ze pas in de winkel te liggen. Als dat het geld niet waard is.
